تربیت اخلاقی

اخلاق وسیله اخلاقی است که انسان های به ظاهرمتمدن برای رسیدن به اهداف دنیایی خود استفاده می کنندبه فرمایش امیرالمومنین عیله السلام معروف را آنچه که خود می پسندندمعروف می دانندومنکر را آنچه که خود نمی پسندندمنکر می دانند پس معیارحق نمی تواندذهنیات ما باشد

اخلاق وسیله در واقع اخلاق نیست بلکه ضداخلاق است اماتسامح شده وگفته می شود اخلاق.

گاهی سوال از معیار شناخت اخلاق از غیر اخلاق یا ضد اخلاق می شود که چگونه می شود شناخت پیدا کرد؟

به نظر می رسد در خیلی از مسائل خصوصا اخلاق، شناخت از ضد می تواند راهکشا باشد تعرف الاشیاء باضدادها در واقع هرچه که در مسیر فطرت و ضد فطرت باشد را می توان اخلاق وضد اخلاق بیان کرد اما سوال این است که ایا همین قاعده می تواند ما را در شناخت اخلاق وغیر اخلاق ما را یاری کند یا نه؟

در اخلاق معمولا دنبال افرادی هستیم که راه را پیموده اند و نهایت اخلاق را رسیده اندوبه نظر می رسد که یکی از دلایل جهانی بودن اخلاق ، فطری بودن یا به زبان دیگر همه پذیر بودن اخلاق است که از بچه شیر خواره تاانسان های صد ساله آن را می پذیرندوقبول دارند واین یکی از شاخصه های حضرت رسول اکرم صلی الله عیله واله وسلم می باشد که عین اخلاق بودند یعنی تجسم کامل اخلاق که می تواند اخلاق نمونه جهانشمول را ارایه دهد حضرت بوده اند وهمین بس در اینکه ادیان بدون داشتن تعصب ایشان را مجسمه اخلاق معرفی کنند تا خود نجات یابند

اینکه می گوییم حضرت را به عنوان مجسمه اخلاق و نماد اخلاق معرفی کنندبخاطر نیاز حضرت به این معرفی شدن نیست بلکه اگر دانشمندان به فکر نجات بشریت هستند واگر می خواهند نامشان در تاریخ ثبت شود باید حقیقت را باز گویندتا جهانی که هر روز در بی اخلاقی تکنولوژیکی فرو می رود را نجات دهند

به چند نکته اززندگانی وسیره حضرت با تامل و تفکر نکاه کنیداین نکات را از بیانات استاد عابدی نقل می کنم می فرمایند:

در جلد اول کتاب " تهذیب الکمال" ص 213 بحث مفصلی درباره اخلاق پیامبر اکرم(ص) دارد که چند جمله از آنرا در اینجا می آورم:

" پیامبر اکرم دائماً مشغول کار بود، کم حرف بوده و سکوتش زیاد بود، هرگز از غذا و نعمتی بدگویی نمی کرد، عصبانی نمی شد، مکرر می فرمود: کار کسانی که به من دسترسی ندارند را نزد من بیاورید، احوال و سراغ اصحاب خود را می گرفت. خوبی را خوب می شمرد و تایید می کرد، زشتی را بد می شمرد و از آن نکوهش می نمود. پیروان خود را از سستی و تنبلی و فراموشی برحذر می داشت. هرگز جایی نمی نشست و بر نمی خاست مگر با ذکر و نام و یاد خداوند. در مجلس او هرگز کسی احساس تفاوت نمی کرد که پیامبر دیگری را بر او ترجیح داده باشد. پیامبر بشاش، خوش خلق و نرم بود. هرگز عیب کسی را نمی گفت.

(تربیت اخلاقی فراینددرونی شدن ارزش های ااخلاقی وشکل گیری پایدار شخصیت انسان براساس ویژگی های انسان کامل اخلاقی را برعهده دارد)به بیان دیگر اگر بخواهیم به هدف غایی تربیت اخلاقی اشاره کنیم (تربیت اخلاقی تحقق عینی مکارم اخلاق وتجلی بارز همه آموزه هایی است که دانش اخلاق بدان فرا می خواند) معرفت اخلاقی نوشته عالم زاده نوری سال دوم شماره اول زمستان 89